विराटनगर, जेष्ठ २४
==========================================================

"नभागेको भए मारिने रहेछु" - खिलानाथ ढकाल
एमालेको युवादस्ता युथफोर्स विराटनगर अध्यक्ष रोहित कोइरालाले आइतबार राति पटकपटक फोन गरेर ‘सानो काम छ' भन्दै मलाई ट्राफिक चोकमा भेट्न डाके। उनले फोन गर्दा रातको १० बजेको थियो। म सुत्ने तयारी गर्दै थिएँ। मैले धेरै रात परिसकेकाले ट्राफिक चोकमा आउन नसक्ने बताएँ। तैपनि उनले फोन गरेर बढो अनुरोधपूर्वक डाकिरहे। कोइरालासँग मेरो राम्रो चिनजान भएकाले ढिलै भए पनि बोलाएको ठाउँमा पुगेँ।
म घर (सनसारी, माइस्थान) बाट मोटरसाइकलमा गएको थिएँ। ट्राफिक प्रहरी कार्यालयअगाडि मोटरसाइकल राखेँ। ट्राफिक चोक पुग्दा युथफोर्सकै मनोज राईलाई देखेँ। रोहित पनि त्यहीँको एउटा घरको सटरबाट बाहिर निस्किए। उनले ‘एकछिन यहीँ नजिकै जाऊँ न, काम छ' भन्दै मोटरसाइकलमा दुईजनाको बीचमा राखेर लगे। युथफोर्स मोरङ अध्यक्ष पर्शुराम बस्नेतका पूर्व सवारीचालक मनोजले मोटरसाइकल हाँकिरहेका थिए। कोइराला पछाडि बसे। उनीहरूले बसपार्क हुँदै जिल्ला शिक्षा कार्यालय पश्चिमपट्टिको सगरमाथा पार्टी प्यालेसतिर लगे।
मोटरसाइकल सगरमाथा पार्टी प्यालेसबाट पश्चिम मोडियो। नजिकै रोहितको घर पर्दो रहेछ। रोहित त्यहीँ मोटरसाइकलबाट ओर्लिए। अनि भने, ‘जाँदै गर्नू, यहीँ नजिकै हो, म आइहाल्छु।'
केही पर बगैंचा थियो। मनोजले बगैंचाअगाडिको पक्की बाटोमा मोटरसाइकल रोके, अनि मलाई अंगालो हालेर अँध्यारो कुनातिर लगे। त्यसपछि भने मेरो आङ सिरिंग भयो। मैले खल्तीबाट मोबाइल झिकेर पुलिसलाई फोन गर्न खोजेँ। उनले ‘के गरेको भन्दै' मेरा दुइटै मोबाइल खोसे। मलाई झन् डर लागेर आयो। म फुत्किएर भागेँ। चार/पाँचजना केटाहरू लखेट्दै आइरहेका थिए। म अलिक टाढा शिक्षा कार्यालय छेउनजिकै पुगेको थिएँ, एक्कासि भुइँमा पछारिएँ। पछ्याउँदै आइरहेका चार/पाँचजनाको समूहले मलाई समातेर मनोजकै जिम्मा लगाइदियो। उनीहरूले मलाई तानेर बसपार्क नजिकै लगे। त्यहाँभन्दा अलिकति टाढा ठूलै समूहले घेरा हालेको मैले देखेँ। हल्लाखल्ला सुनेर स्थानीयले घरको ‰यालबाट ‘के भयो भनेर' सोधे। उनीहरूले ‘तिमारू सब चुप लागेर बत्ती निभायो' भनेर थर्काएपछि त्यो ठाउँ पुरै अन्धकार भयो।
त्यसपछि मनोजसहित ५/६ जनाको समूहले मलाई चारैतिरबाट बेस्कन कुटे। कसैले बाँसले हिर्काए। कसैले इँटा हाने। कसैले लात्ती र मुक्का बजारे। जो-जोले जे-जे भेटे, त्यसैले आक्रमण गरे। केही बेरसम्म लगातार कुटाइ खाएपछि म लगभग होस गुमाउने अवस्थामा पुगिसकेको थिएँ। अनुहार र टाउको जोगाउन धेरै प्रयास गरेँ। मलाई कुट्नेहरू सबैले रक्सी खाएका थिए। उनीहरू ‘पर्शुराम दाइविरुद्ध समाचार लेखेर तँ अभिषेक गिरीको मतियार बन्न खोजेको' भन्दै थिए। बीच-बीचमा रोहितले मनोजलाई फोन गरेको पुरै जानकारी छ। कुराकानीबाट रोहितले ‘त्यहीँ सिध्याएर आइज' भनेझैं मलाई लाग्छ। केही बेरपछि त्यो समूहले ‘अब यसलाई पर्शुराम दाइकैमा लैजाऊँ, अनि व्यवस्था गरौंला' भनेर आपसमा कुरा गरे। त्यहीबेला म उनीहरूको पञ्जाबाट फुत्किएर भाग्न सफल भएँ। भाग्दैभाग्दै ट्राफिक चोकनिर आइपुग्दा गस्ती गर्दै हिँडेको प्रहरी टोलीलाई भेटेँ। भाग्न नसकेको भए र बाटोमा पुलिसको गस्ती टोली नभेटेको भए म बाँच्ने थिइनँ।
यो घटनाअघि पर्शुराम बस्नेतले आफूविरुद्ध समाचार लेखेको भन्दै मलाई पटकपटक फोन गरेर धम्क्याएका थिए। हत्याको अभियोगमा बन्दी जीवन बिताइरहेको विराटनगरका अभिषेक गिरीलाई बुधबार जिल्ला अदालत मोरङमा पेसीका लागि उपस्थित गराउँदा बस्नेतकै समूहले अदालतमै गएर आक्रमण गरेको समाचार मैले लेखेको थिएँ। आइतबार दिउँसो समाचार संकलनकै क्रममा एमाले जिल्ला कार्यालय पुग्दा पनि बस्नेतले ‘समाचार लेख्दा धेरै सोचविचार गरेर लेख्न' धम्की दिएका थिए। त्यही रात ममाथि आक्रमण भयो। आक्रमण गर्नेहरूले ‘तैंले हाम्रो पर्शुदाइलाई चिनेको छैनस्' भन्दै मलाई तथानाम गाली गरेका थिए।
(विराटनगरस्थित नोबेल अस्पतालमा उपचार गराइरहेका ढकालसँग नागरिक संवाददाता अमर खड्काले गरेको कुराकानीमा आधारित)