"उसको नाम ड्‍यानियल हो ।" चुरोटको बट्‍टाबाट एउटा खिल्ली चुरोट भिmक्दै उसले भनी– "मेलवर्नबाट आएको । उm व्यापारी हो ।"
अर्को एक सर्को तानेपछि एस्ट्रेमा खरानी टक्टक्याउँदै उसले भनी– "च्याटबाट भएको चिनजानले हामीलार्इ घनिष्ठ बनाएको थियो र भेट्‍न बाध्य भयौं हामी । उसले नेपाल आउन मन लागेको बताएपछि मैले स्वागत गरेकीँ थिएँ ।"
उसले मसँग यसरी आफ्‍ना कुराहरु राखिरहेकी थिइ । गर्मी मौसमको मध्यान्न एअर कन्डिसनरको शीतल हावाभित्र चिया पिउँदै मैले उसको कुरा सì9;निरहेको थिएँ । आधुनिकताको प्रष्ट भmल्को दिê4;ेगरी सम्पूर्ण सुविधाहरु भएको उसको त्यो कोठाको एक कुनाबाट अत्तरको वास्ना फैलिएर सम्पूर्ण कोठालाइ सुगन्धित बनाइरहेको थियो ।
"भाइलाइ दिक्क लाग्यो कि क्या हो ?" उसले सोधी ।
"हैन, छैन । भन्नुस् न ।" मैले भनेँ । ओठमा लपक्कै लिपिस्टक लगाएकी त्यो केटीको अनुहार बढी मेकअपले गर्दा बिगि्रसकेको जस्तो लाग्थ्यो । उमेरले पच्चीस नकटेकी उसले केही महिना अघि एउटा विदेशीसँग विवाह गरेर भर्खरै छुटि्‍टएकी थिइ । उmसँग मेरो पहिलादेखि नै सामान्य चिनजान थियो । र त्यो दिन बाटोमा हिड्‍दै गरेको बेलामा आफ्‍नो कारमा लिएर आएकी थिइ मलाइ ।
"अँ साँच्ची तपाइ के लिनुहुन्छ ? तातो, चिसो ?" उसले सोधी ।
"नो थ्याङ्‍क्‍स् । बरु मलाइ अलि हतार छ ।" मैले भनेँ ।
"तपाइहरु सधैं हतारमै हुनुहुन्छ । फुर्सद यहाँ कसैलाइ छैन । मलाइ पनि ।" हाँस्दै उसले भनी– "यी यसरी चुरोट तान्नै भ्याइनभ्याइ छ आफूलाइ त । एक छिन बस्नुहोला । आज म तपाइलाइ मेरो जीवन कहानी सुनाउँछु । हतार छ भन्नुभयो छोटकरीमै भएपनि । उपयुत्तm लाग्छ भने यसको आधारमा तपाइ कथा वा उपन्यास पनि लेख्न सक्नुहुन्छ । म तपाइलाइ सक्दो मदत गछर्ु । म तपार्इको लागि बियर ल्याइदिन्छु । एकछिन पर्खनुहोला ।" अनि भान्सातिर लागी । एक प्लेट अमलेट र एकबोतल बियर ल्याएर मेरो अगाडी राखिदिइ । मैले बियर गिलासमा खन्याएर पिउन थालेँ ।
एस्ट्रेमा चुरोटको खरानी टक्टक्याउँदै फेरी भनी– "ड्‍यानियल मेरो पहिलो प्रेम थियो ।" लिपिस्टीकले लपक्कै ओठले चुरोट च्याप्दै एकसर्को तानेर सेतो धुँवा फालिसकेपछि उसले भनी– "किनकी सानैदेखि म अलि हक्कि स्वभावको थिएँ । पढाइमा पनि राम्रै थिएँ । केटी थिएँ तर व्यवहार र स्वभाव भने केटाको जस्तै । एकदमै जिद्दि र आँटेको काम गरिहाल्नुपनर्े । थाहा छ, मदेखि स्कुल अनि क्याम्पसका केटाहरु पनि डराउँथे । त्यसैले मैले कहिल्यै प्रेमका बारेमा सोचिँन । तर जब ड्‍यानियलसँग कुरा भयो, तब म किन किन आकषित भए उm प्रति । कुरैकुरामा विवाहको कुरा भयो । अनि हामी विवाह गने भयौं । नेपाल हेने र मसँग विवाह पनि गने मनशायले उm नै नेपाल आउने भयो । हामीले नेपाली परम्पराअनुसार विवाह पनि गर्‍यौं ।"
मलाइ थाहा थियो । उनीहरुले विवाह गरेका थिए । उनीहरुको विवाहको टोë4;भरी अनि वरीपरीका टोलहरुमा पनि हल्ला चलेको थियो । तर उसको विवाहबारे मैले खासै चासो राखेको थिइँन । किनकी मलाइ त्यो विवाहमा बोलावट नै थिएन ।
"विवाहको केही समयसम्म हाम्रो सम्बन्ध राम्रैसँग अगाडी बढ्‍यो । तर अकस्मात एकदिन मैले उसलार्इ बाटोमा कुनै केटीसँग भेट्‍टाएँ ।" उसले अर्को चुरोट भिmकी अनि सल्काएर उसैगरी धुवाँ उडाउँदै भनी– "सुरुमा त मैले कुनै शंका गरिँन । साथी बनायो होला भन्ने ठानेँ । तर म गलत रहेछु । उसलाइ नेपाल ल्याउनु गलत थियो । अभm उmसँग विवाह गनर्ु भmन् गलत थियो ।"
"एकदिन त त्यस्तै अवस्थामा यही घरमा मैले उसलाइ भेट्‍टाएँ । त्यसपछि हामी बिचको सम्बन्ध बिगि्रयो ।..." हात हल्लाउँदै उसले भनी– "...मैले उसलाइ सम्भmाएँ कि यो उसको मेलवर्न होइन । यो त नेपाल हो । तर उसले मेरो कुरा मानेन । अनि यस्तोमा म के गर्न सक्थेँ तपाइ नै भन्नुस् ।"
मुखसम्म लगेको गिलास रोक्दै उसको प्रश्नको उत्तर दिन खोज्दै थिएँ । तर फेरी उm बोली– "अनि मैले उसलार्इ छाडिदिएँ । उm फर्कियो । जाओस् । त्यस्तो मानिस जीवनसाथी भएको भन्दा नभएकै जाती । बरु एक्लै बाँच्नु जाति ।" मैले गिलास फेरी मुखसम्म लगेँ । "...के आफूलाइ अरुसँग बाँड्‍ने पुरुषले मलाइ अरुसँग बाँडिएको हेर्नसक्छ ? यस्तो अन्याय म कसरी सहनु ?"
उसले मेरो विचार जान्न खोजेकी हो जस्तो लागेर केही भन्न खोज्दैथिएँ । फेरी आफै भन्न थाली– "मैले मेरो जीवन उसैलाइ सुम्पेकी थिएँ । तर उm भने...छि: । सोच्दा पनि घिन लाग्छ ।" उसले भनी । मैले सोधेँ– "अब के गनुहुन्छ त ?"
एकछिन चुरोट तानेर भनी– "अब आफ्‍नै नयाँ जीवन सुरु गछु । मलार्इ बुभm्‍ने मानिसको खोजीमा छु । विदेशी होइन अब मलाइ नेपाली माया चाहिन्छ ।... मैले अघि तपाइलाइ मेरो जीवनी लेख्न भनेकी थिएँ नि । मेरो जीवनी यही अर्थमा पनि उदाहरणीय छ कि म नेपाललाइ र नेपालीलाइ माया गछु । मेरो जीवनीमा आधारित किताबको शीर्षक 'एउटी नेपाली नारीको देशभत्तmी' भनेर राख्न सक्नुहुन्छ ।"
उसको कुराले मनमनै हाँसे म ।
त्यत्तीनै खेर उसको मोबाइल बज्यो । नंबर हेर्दै उसले उफ्‍ भनी अनि दिक्दारी मिश्रित स्वरमा भनी– "हेलो ।"
"हेलो, क्लाउडिया डार्लिङ्‍, आइ ह्याभ डन अ मिस्टेक । आइ वाज रè9; । आइ एम भेरी सरी । यु क्यान डु इभरी थिङ्‍ग ह्वाट यु वान्ट । आइ वोन्ट इन्टरप्ट यु ।" (मैले गल्ती गरेँ । म गलत थिएँ । मलाइ माफ गर । तिमी जे चाह्यौ त्यही गर्न सक्छौ । म तिमीलाइ बाधा पुर्‍याउने छैन ।) उसको फोनको भोल्युम ठूलो रहेछ । मैले उताबाट बोलेको पनि प्रष्ट सुनेँ र थाहा पाएँ कि उसको नाम क्लाउडिया राखेकि रहीछ । पहिला उसको नाम कल्पना थियो क्यार ।
"हाउ क्यान यु कन्भ;िन्स मि ?" (तिमी मलाइ कसरी विस्वास दिलाउन सक्छौ ?)
"प्लिज ट्रस्ट मि । कम हियर । आइ एम वेटिङ फर यु । आइ विल सेन्ड यु योर भिसा । यु क्यान लिभ विथ एनीवन बट आइ कान्ट लिभ विदाउट यु ।" (कृपया मलार्इ विश्वास गर । यहाँ आउm । म तिमीलाइ पर्खिरहेकोछु । म तिमीलाइ तिम्रो भिसा पठाइदिनेछु । तिमी जोसुकैसम्ग बस्न सक्छौ । तर म तिमीबिना बस्न सत्तmिँन ।)
"ओके आइ विल थिङ्‍क ।" (ठिक छ । म सोच्नेछु ।)
उनीहरुको वार्तालाप सकिएपछि म रनभुल्लमा परेँ । मैले क्लाउडियालाइ सोधेँ– "तपाइहरुको कुरा मैले एउटै पनि बुभिँmन त । अर्की केटीसँग ड्‍यानियल बसेको हो कि अर्को केटासँग तपाइ ? कुराकानीले त तपाइले ड्‍यानियललाइ धोका दिएजस्तो देखियो नि ।"
उसले ओठमा फिक्का हाँसो ल्याउँदै मलाइ हेरी अनि केही भन्न खोजेजस्तो गरी हेरी तर केही भन्नुको साटो उल्टो हाँस्न थाली । हाँसोलाइ बल्लतल्ल रोक्दै उसले भनी– "वास्तवमा मैले नै हो ड्‍यानियललाइ धोका दिएको । उm अर्की केटीसँग हैन । बरु म नै मेरो व्याइ फ्रेन्डसँग थिएँ ।"
मैले अचम्म मान्दै सोधेँ– "अनि फेरी तपाइले किन मलाइ ढाँट्‍नुभयो ?"
खितिती हाँस्दै उसले भनी "अनि पागल मान्छेले काही साँचो कुरा भन्छ ? मानिस भन्छन् कि म पागल भइसकेँ । अनि म किन साँचो कुरा भनुँ ? मैले तपार्इलार्इ भुmक्याएँ ।" अनि उm उठेर थप्पडी बजाउँदै उफ्रिन थाली ।
आश्चर्यले भmण्डै ओठ टोकेको म उसले थाहा नपाउनेगरी सुटुक्क त्यस घरबाट भागेँ । पछि मैले थाहा पाएँ क्लाउडियाका कतुतहरुको बारेमा उसको लोग्ने अर्थात् ड्‍यानियलले थाहा पाएपछि उसलाइ छाडेको रहेछ । 46;छि उसको नेपाली केटा साथीले पनि धोका दिएपछि उसले मानसिक सन्तुलन गुमाएकी रहिछ ।
प्रतिक्रिया दिनुहोस् >>